Informatie voor ouders

Een grote misvatting die heerst (in de samenleving) is dat mensen met een eetstoornis enkel en alleen willen lijken op één of ander slankheidsideaal. Mensen met een eetstoornis ontwikkelen die problemen juist doordat er zoveel onderliggende factoren meespelen dat ze op zoek gaan naar een houvast, iets wat hen zekerheid lijkt te geven, maar waar ze zich al snel in verliezen. Onderliggende factoren kunnen zijn: onzekerheid, angst, een moeilijke prater zijn, heel gevoelig zijn, altijd het goede willen doen voor anderen, zich grote zorgen maken om de grote wereldproblemen en daar geen blijf mee weten, moeilijkheden ervaren op school of in de thuissituatie en niet weten hoe daarmee om te gaan,...

Er zijn twee brochures die wij aanraden aan ouders:
- samen de goede weg vinden
- Wat als mijn kind een eetstoornis heeft? Aan te vragen bij BuroPuur
Bij BuroPuur is er ook een goede brochure voor leerkrachten aan te vragen!

Nog een overzicht met tips vind je hier:
tips voor ouders

Verder merken we dat het voor kinderen en jongeren een hele opdracht is om hun klasgenoten en leerkrachten duidelijk te maken dat ze niet zo "op zijn/haar vingers moeten kijken". Het is inderdaad zo dat anderen vaak niet opmerken wat voor vooruitgang iemand gemaakt heeft, vb. als het gaat over "negatief over jezelf denken" of "angsten leren aangaan" of "je mening durven zeggen". De omgeving let alleen maar op eten en gewicht, maar begrijpt niet dat er nog zoveel andere dingen zijn waaraan gewerkt wordt (zie hierboven).

We weten dat er in het verleden al jongeren geweest zijn die van de klastitularis tijd hebben gekregen om te vertellen over wat eetstoornissen zijn en wat het voor hen betekent om een eetstoornis te hebben. Maar dat is helemaal niet eenvoudig! Als een jongere daarvoor kiest, raden we aan om samen met een ouder of een therapeut uit te zoeken wat er verteld zal worden en wat ook niet. Niemand hoeft zijn hele ziel bloot te leggen!

Daarnaast gebeurt het soms dat mensen van het CLB uitgenodigd worden om samen met de leerling en de klas te praten over hoe het is als er een klasgenootje is waar je je zorgen om maakt (welke vragen hebben de klasgenoten dan, hoe is het om te ervaren dat iedereen zich zoveel zorgen maakt,...). Of dit mogelijk is, dient besproken te worden met de verantwoordelijke van het Centrum voor LeerlingenBegeleiding.