Vroeger, voor ik ziek werd, had ik altijd gezegd dat ik met mensen met
eetstoornissen wou werken. Toeval of niet, ik kreeg zelf anorexia. Mijn droom
echter is blijven bestaan. Mijn vraag: kan een persoon die anorexie heeft gehad,
anderen helpen met hetzelfde probleem? En zouden werkgevers zo iemand aannemen
als ze dit weten?
Je vraag is niet zo eenvoudig te beantwoorden met ja of nee. In feite geldt dit
voor elke hulpverlener in de geestelijke gezondheidszorg: je mag niet meer
gehinderd worden door persoonlijke problemen. Het feit dat je een bepaalde
problematiek zelf hebt meegemaakt en 'overwonnen', kan een voordeel zijn bij de
hulpverlening, maar ook een nadeel (bijvoorbeeld: je zou te snel kunnen vergelijken met
je eigen geschiedenis, je zou je te gemakkelijk kunnen identificeren met die
cliënt/patiënt). Als je in de sector gaat werken lijkt het wel beter dat je
hierover eerlijk praat; doe je dat niet dan lijkt het wel of je iets
te verbergen heb.
Hoe langer hoe meer wordt ervaringsdeskundigheid naar waarde geschat. In Nederland bestaat er een opleiding tot ervaringsdeskundigheid. Er is zelfs een therapeutisch centrum dat enkel werkt met ervaringsprofessionals: HumanConcern.
Meer info: Eating Disorders (2002, 10: 293-303): “Been there, done that – Clinicians' use of personal recovery in the treatment of eating disorders” (Costin & Johnson)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten