Ik ben het beu, en ik
wil het weg. Geen hij of zij, HET !
Want nooit is het mijn
vriend geweest, dat wist ik aan het begin al wel. Wel iets sterker dan mezelf,
dat ik nu beetje bij beetje meer de baas kan.
Maar blijkbaar nog
niet genoeg, want elke dag is er nog dat gevecht met dat stukje van mij, dat ik
haat en tegelijk zo angstig koester.
Ik heb er heel veel en
heel lang over nagedacht,ondertussen zit al een paar maanden in deze fase, en
ik kan alleen maar tot de conclusie
komen dat ik alleen maar verder kan met mijn leven als ik dat rotte deel van
mijn karakter wegduw, en blijf wegduwen totdat het nog zo klein is dat het
amper nog naar boven komt. Realistisch ben ik wel geworden, helemaal weg wil ik
het niet, er moet ergens een balans zijn in mijn hoofd, met alle mooie dingen
om mij heen om wel te koesteren, ook voor te vechten…
Want die zijn er
ondertussen, dingen om voor te vechten die veel belangrijker zijn dan een
perfect lichaam. Het is al mooi om het te kunnen schrijven, het is nu aan mij
om waar te maken wat ik schrijf. Dat wil ik hiermee bewijzen, dat ik zonder HET
monsterdeeltje in mijn hoofd dat alles controleert en afremt nog veel
gelukkiger kan zijn.
En toch zie ik het graag,
want het bewijst mij ook dat ik iets van karakter en wil en vechtlust in mij
heb. Maar het is tijd om te lossen, niet alleen voor mezelf, ook voor de
personen die elke keer opnieuw weer mijn
HET naar boven zien komen en het ondergaan, en er zelf elke keer tegen ingaan.
Zij haten het allemaal, en dat geeft een groot deel van mijn hoofd ook een
reden om het diep te haten. Want als ik de kostbaarste dingen in mijn leven
niet meer heb, dan zak ik nog dieper weg, en voor wat of wie zou ik dat willen
doen?
Nee, inderdaad, niet
voor HET, dus helemaal niet.
Ik wil ervoor gaan,
maar in de andere richting deze keer. Mezelf graag zien, echt zien, zoals ik
ben, met niet alleen een kont en heupen en een dikke buik. Bijvoorbeeld met een
stralende lach en sprankelende ogen van verliefdheid, en een vooruitzicht van
een geweldige vakantie, met daarna aansluitend een paar onovertreffelijke
studiejaren te gaan.
Anoniem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten