Cynthia Bulik, de Amerikaanse directeur van het 'Excellence for Eating Disorders' aan de universiteit van North Carolina, schrijft in haar boek 'Midlife Eating Disorders' dat ze er versteld van staat hoeveel volwassenen ze in haar praktijk tegenkomt die lijden aan 'neofobie' of ook wel 'moeilijke eters' genoemd.
De meeste mensen kennen dit soort problemen niet zo goed, toch zeker niet bij volwassenen. Hoog tijd dus om er meer informatie over op te zoeken en dit met jullie te delen!
We hebben het dan meer bepaald over voedselneofobie: de angst voor het eten van nieuwe of onbekende voeding. Op zich komt voedselneofobie vrij frequent voor bij kinderen in de leeftijd tussen 1 en 8 jaar. Zo lezen we ook in het boek 'Autisme en eetproblemen' dat het eigenlijk heel goed te begrijpen is: kinderen moeten leren omgaan met nieuwe smaken of geuren (vb. fruitpap en groentepap), maar ook met nieuwe texturen (vb. voor het eerst brokjes in de pap, die ze moeten leren 'pletten') of kleuren (vb. een stoofpotje waar alles door elkaar zit). Voor kinderen met autisme komt daar nog bij dat ook de sociale regels rond het eetgebeuren voor veel verwarring en angst kunnen zorgen. Zo moet je met bestek eten, maar frietjes mag je met je handen eten, tenzij je op restaurant gaat. Of tenzij er bezoek komt thuis, maar als dat bezoek bestaat uit bekende mensen dan mag je weer wel met je handen frietjes eten. Je merkt het al: ingewikkelde materie voor een kind dat de wereld probeert te doorgronden!
Meestal is deze angst dus van voorbijgaande aard. Ouders doen er goed aan om hun kinderen op een rustige manier alles te laten proeven. Soms moet je wel 10 of 15 keer iets proeven voor je het begint te lusten. Meer tips vind je hier en hier (p. 17)
Maar wat als je als volwassene lijdt aan voedselneofobie? Eigenlijk heb je dan een angststoornis: het geconfronteerd worden met voedsel dat voor jou onbekend is bezorgt je dan grote angst. Je begint te piekeren en te zweten, je probeert een uitvlucht te verzinnen,...
Jonne beschrijft op haar blog hoe het is om te leven met voedselneofobie. Een andere blog vind je hier: voedselneofobie.punt.nl.
Er zijn ook nog een paar andere varianten van angsten die met eten te maken hebben. Cibofobie (angst voor eten) of emetofobie (angst om te braken) bijvoorbeeld, maar ook angst om ziek te worden van eten of angst om je te verslikken of te stikken in eten.
Je kan je voorstellen dat dit soort angsten een heel grote impact kunnen hebben op je gezondheid, maar ook op je dagelijks functioneren in het algemeen. Sta er maar eens bij stil hoeveel van onze sociale activiteiten met eten of drinken te maken hebben!
Mensen die te kampen hebben met voedselneofobie ervaren een aantal gelijkaardige moeilijkheden als mensen met een eetstoornis, ook al is de invulling ervan wat anders. Zo is de angst voor voedsel herkenbaar, maar ook de piekergedachten rond het eten en over 'wat zullen anderen wel niet van me denken?' Ook het zoeken naar manieren om (gezamenlijke) eetmomenten te kunnen omzeilen is herkenbaar, vanuit de angst die het eten met zich meebrengt.
Wie hier hulp voor zoekt, neemt best contact op met een cognitieve gedragstherapeut. Dit zijn (meestal) psychologen (soms ook psychiaters) die een bijkomende opleiding hebben gevolgd in het leren hoe ze mensen kunnen helpen om hun gedachten en gedrag te veranderen. Onderzoek toont aan dat deze werkwijze het beste werkt voor mensen met angststoornissen. Contactgegevens kan je vinden via de website van de Vlaamse Vereniging voor Gedragstherapie (waar ook de cognitieve gedragstherapie toe behoort).
Contactgegevens van psychologen kan je overigens ook terugvinden via de zoekmachine van de Belgische Federatie van Psychologen. Hier kan je vb. zoeken op trefwoorden, zoals 'eetstoornis' of 'angst'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten